- ауылды жер
- сельская местность
Казахско-русский словарь. 2013.
ауылды жер
Смотреть что такое "ауылды жер" в других словарях:
жер шалу — (Шығ.Қаз., Ү Н.; Тау., Қош.; Монғ.) жер шолу. Шал қой ауылды қондыратын ж е р ш а л ы п кетті (Монғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жерік асы — (Монғ.) жүкті әйелдің құмарта жеген асы. Ауылдың әйелдері жиналып жүкті келіннің ж е р і к а с ы н білетін болған. Ол үшін әрбір үйден ас су әкелініп келінге шәй береді. Келіннің құмарта жеген асын ж ер і к а с ы дейді (Б. Кәм., Мон. қаз. салт… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
таудағы барлау — таулы жерлердегі барлау қарсылас және алдағы қимыл әрекеттер жүргізілетін аудандағы жергілікті жер туралы мәліметтерді жинау мақсатында кез келген жағдайларда ұйымдастырылып жүргізіледі. Барлауға қойылатын негізгі талаптар: барлау объектілері мен … Казахский толковый терминологический словарь по военному делу
қобы — 1 1. (Қ орда: Сыр., Жал.) құмды жер; шөп шықпайтын тақыр, жалаңаш жер. Қ о б ын ы ң үстіне мал жайылмайды Қ орда., Жал.). 2. Қ орда., Арал) шөп шыққан құмды жер 2 (Жамб.: Шу, Мер.) екі белдің арасы, ойпаң жер. Қ о б ы д а шабылған шөп бар (Алм.,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
балқаш — 1. (Рес., Орын.) батпақ, сазды жер. Екі ауылдың арасында бір б а л қ а ш т ы жері бар, машиненің өтуі қиын… (Орын., Ад.). 2. (Көкш.: Щуч., Еңб.) оттығы, суы мол, көк майса. Мынау бір б а л қ а ш жер екен! (Көкш., Щуч.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тұяқ кесті болу — (Орал, Чап.) мал жайылып, тоздырып, таптап кеткен жер. Бұл жер т ұ я қ к е с т і б о л ы п қалған жер (Орал, Чап.). Итарқа қалмақ үйлі, қоңсылары, ауылдың т ұ я қ к е с т і б о л ғ а н (Х. Ерғ., Құр.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақ — зат. в ет. Бұзаулы сиырда, қозылы қойда болатын жұқпалы, әрі зілді дерт. Мұндай жағдайда малдың сүті тартылып қалады. Егер бір қой а қ болып ауырса, ол қоралы қойға түгел жұғады (Ж. Бабалықұлы, Мал ауруы., 8). Ақ айыл болды. Көп мініліп, арқасы… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жары — 1 (Қост., Жанг.; Жезқ., Ұлы.) қазының майлы жағы, түп жағы. Жұмбас май жегіш екен, бір қазының ж а р ы с ы н өзі жеп қойды (Қост., Жанг.). Жартысын салып па едіңіз, мына жігіттер ж а р ы жейміз деп келіп отыр (Жезқ., Ұлы.) 2 (Ақт.: Ойыл, Шалқ.,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шырпы — I зат. Бұта өскен жер. Күн шығар шықпастан ақ аз ғана сиырын қорадан айдап шығарып, ауылдың сыртындағы шоқ ш ы р п ы н ы ң арасына бет алдырды (Б.Майлин, Таңд., 109). Кәрікең үйден шыққанда ауылдың адамдары топтанып сирек ш ы р п ы н ы ң оңтүстік … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қоныс — зат. 1. Малды ауылдың жылда қонып жүрген жері; жайлы орын. 2. Елді мекен. 3. Туып өскен жер. зат. Малға да, адамға да жайлы орын … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
ермене — (Қост., Жанг.) ермен. Осы ауылдың отырған жері е р м е н е л і жер (Қост., Жанг.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
